Óhappa
Í byrjun mánaðarins fengum við rafmagnsreikninginn en týndum honum.
Um daginn kviknaði í straujárninu okkar svo nú eigum við ekkert straujárn og ég get ekki strauað mínupilsið mitt og get þ.a.l. ekki notað það. Er samt búin að finna straujárn á útsölu svo bráðum kemst ég aftur í mínupilsið mitt.
Í síðustu viku komu granninn og vinur hans í heimsókn. Eftir matinn langaði okkur í kaffi og þar sem að pressukannan mín er svo lítil ákvað ég að nota expressókönnuna mína í staðinn. Hélt að ég hefði gert allt eins og venjulega en í stað þessa að fá ilmandi kaffi í gegnum götin á könnunni kom bara kaffikorgur. Granninn og ég horfðum á þetta með undrunaraugum. Skyndilega heyrðist hvellur og allur korgurinn í könnunni þeyttist út um götin tvö og myndaði þennan líka fína svarta gosbrunn í eldhúsinu okkar. Kaffikannan tæmdist og var sem nýþvegin að innan. Allt varð svart. Glugginn, eldavélin, gólfið, viftan, allt saman. Granninn slapp óskaddaður þar sem götin sneru ekki að honum. Ég stóð hins vegar á milli annarrar bununnar og gluggans. Ég varð líka svört. Andlitið, bringan, fötin, hárin, eyrun, augun, allt saman. Vægast sagt hillaríus. Brenndi mig aðeins en það er gróið núna.
Á mánudaginn tók ég próf. Prófið var drulluerfitt en villurnar sem ég gerði voru ekki alls erfiðar. Tegraði dobbúlintegral yfir ellipsu sem var að háð jákvæðum konstöntum og fékk út svarið ln(2)* pí! Stundum virkar minn annars effektívi heili ekki eins og hann á að gera. Náði samt prófinu og þar með 7 einingum í viðbót.
Degi eftir að rafmagnsreikningurinn átti að greiðast fannst hann. Snepillinn hafði á e-n undraverðan hátt dottið í ruslið undir skrifborðinu. Hjúkket að við erum sóðar sem tæmum ekki pappírsruslið á hverjum degi. Reikningurinn var greiddur samstundis. Nú er bara að vona að hinir annars reglubrjáluðu Svíar slökkvi ekki á rafmagninu hjá okkur.
Um daginn kviknaði í straujárninu okkar svo nú eigum við ekkert straujárn og ég get ekki strauað mínupilsið mitt og get þ.a.l. ekki notað það. Er samt búin að finna straujárn á útsölu svo bráðum kemst ég aftur í mínupilsið mitt.
Í síðustu viku komu granninn og vinur hans í heimsókn. Eftir matinn langaði okkur í kaffi og þar sem að pressukannan mín er svo lítil ákvað ég að nota expressókönnuna mína í staðinn. Hélt að ég hefði gert allt eins og venjulega en í stað þessa að fá ilmandi kaffi í gegnum götin á könnunni kom bara kaffikorgur. Granninn og ég horfðum á þetta með undrunaraugum. Skyndilega heyrðist hvellur og allur korgurinn í könnunni þeyttist út um götin tvö og myndaði þennan líka fína svarta gosbrunn í eldhúsinu okkar. Kaffikannan tæmdist og var sem nýþvegin að innan. Allt varð svart. Glugginn, eldavélin, gólfið, viftan, allt saman. Granninn slapp óskaddaður þar sem götin sneru ekki að honum. Ég stóð hins vegar á milli annarrar bununnar og gluggans. Ég varð líka svört. Andlitið, bringan, fötin, hárin, eyrun, augun, allt saman. Vægast sagt hillaríus. Brenndi mig aðeins en það er gróið núna.
Á mánudaginn tók ég próf. Prófið var drulluerfitt en villurnar sem ég gerði voru ekki alls erfiðar. Tegraði dobbúlintegral yfir ellipsu sem var að háð jákvæðum konstöntum og fékk út svarið ln(2)* pí! Stundum virkar minn annars effektívi heili ekki eins og hann á að gera. Náði samt prófinu og þar með 7 einingum í viðbót.
Degi eftir að rafmagnsreikningurinn átti að greiðast fannst hann. Snepillinn hafði á e-n undraverðan hátt dottið í ruslið undir skrifborðinu. Hjúkket að við erum sóðar sem tæmum ekki pappírsruslið á hverjum degi. Reikningurinn var greiddur samstundis. Nú er bara að vona að hinir annars reglubrjáluðu Svíar slökkvi ekki á rafmagninu hjá okkur.