Arg...fávita kennari!

Haldiði ekki að fíflið hafi gefið mér 2.5 stig af 3 mögulegum en verklega félaganum mínum 3!

Jävla miffo...

Aumingja Friðrik, sem slysaðist til að hringja um leið og ég fékk að vita þetta, þurfti að hlusta á mig rasa út í símann. Frá honum frétti ég síðan -sem ég reyndar vissi- að bjáninn á það til að vera erfiður við kvenfólk.

Ég lærði það strax í MR að aldrei vinna bara í stelpuhóp en vinkonur mínar hér, þær Evelina og Sandra, hafa virkilega lent í vandræðum með aulann. Hann er búinn að draga þær niður á allan mögulegan hátt frá byrjun.

Ég held ég fari og rífist við hann aðeins á morgun. Ég á allan heiðurinn að þessum fyrirlestri, ég setti saman forritið, setti upp fyrirlesturinn og reddaði glærunum. Það er virkilega farið að há mér að ég hljóma ekki lengur eins og útlendingur. Fólk skilur ekki alltaf lengur að ég tala stundum vitlaust vegna þess að ég kann ekki betur og flokkar mig sem e-n bjána.

Og ef það virkar ekki klaga ég í námsráðgjafana...það er svo kúl að vera í skóla (semsagt ekki í MR) þar sem námsráðgjafarnir eru virkilega á bandi nemendanna.

Hulda haxor

Nu er eg buin ad eiga heima i tölvustofunni i skolanum i viku. (Eg er her enn sbr. saenska lyklabordid.) Dag og nott hef eg unnid ad thessu fjandans forriti sem gengur ut a ad teikna upp gluggaskreytingu i Matlab. Verklegi felaginn minn for a taugum svo eg thurfti ad taka yfir allt sem hefur med kodann ad gera. A fimmtudaginn heldum vid kynningu a verkefninu sem ad sjalfsögdu var ekki tilbuid. Newtons adferd vid lausn a jöfnuhneppum vildi ekki stabiliseras og mer tokst ekki ad leysa ut fastana ur kedjuformulunni fyrir fyrsta bandspottann. Thannig ad...vid svindludum fram fallegar myndir med thvi ad giska a fasta og komum okkur hja thvi ad raeda nidurstödur of nakvaemlega. Fyrirlesturinn var fullkominn, vid heldum athygli aheyrenda og litum virkilega ut fyrir ad vita hvad vid vaerum ad gera. Svo thegar vid vorum buin thurfti ad sjalfsögdu einn vitleysingur ad taka eftir thvi ad bandid vaeri lengra a sumum myndunum og ad sjalfsögdu fann hann sig knuinn til ad gera athugasemd vid thetta. Uss, hvad eg vard pirrud. Threytt og uttaugud sem eg var, og hingad til ekki endilega thekkt fyrir ad halda mer saman thegar eg aetti ad gera thad, horfdi eg a hann illum augum og hreytti ut ur mer: "Bråka inte med mig nu, bandet skall vara av konstant längd!". Sem betur fer fannst kennaranum thetta storfyndid svo hann skelllihlo (madurinn er annaladur fylupuki) og salurinn med. Thad er mögulegt ad vid komumst upp med ad flytja fyrirlestur um halfklarad verkefni.

Thar sem vid thurfum lika ad skila skyrslu um verkefnid nuna a manudaginn sat eg i allan gaerdag her i tövlustofunni ad forrita. Mer tokst ad leysa fyrsta vandamalid frekar fljott og restin af deginum for i ad slast vid kedjuformuluna. Allt i einu tek eg eftir thvi ad verklegi felaginn minn, sem a ad vera ad vinna ad skyrslunni, er horfinn. Eg fer ad leita ad honum og finn hann sofandi i sofunum fyrir utan tölvustofuna. Thegar hann loksins vaknar og er buinn ad sitja fyrir framan tölvuna i klukkutima (eg hef ekki tekid mer pasu ad radi sidan a manudag) spyr eg hann hvernig gangi med skyrsluna. Tha var hann buinn ad skipta skyrslunni upp i kafla med fyrirsögnum og vissi ekki hvernig hann aetti ad byrja a sjalfu innihaldinu. Tha vard eg reid.

Nuna er laugardagur og kodinn er her um bil tilbuinn. Eftir ad eg sparkadi i rassinn a felaga minum i gaer er skyrslan komin a skrid og eg vona ad felaga minum se treystandi til ad vinna ad henni sjalfur eins og hann er buinn ad lofa ad gera.

Eg hlakka svo otrulega til ad skila inn thessari skyrslu og lata tölulega greiningu eiga sig i nokkra daga adur en madur byrjar a sidasta verkefninu i kursinum.